30.5.10

Αλβανικό Gospel...

Όνειρο ήταν η Eurovision χθες, όνειρο!!! Τόσα χρόνια, που δεν έχω χάσει διαγωνισμό από παιδάκι (και όχι, δεν έχω ούτε εξήγηση ούτε δικαιολογία γι'αυτό...), τέτοια ομορφιά δεν είχα ξαναματαδεί!! Τί τραγούδια, τί παρουσίες, τί φτερά και πεταλούδες, τί φωτιές, τί κλόουν, απ'ολα τα καλά! Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω...
Ε, ας το πιάσω απο την αρχή... Βγήκε λοιπόν πρώτη πρώτη η κοπελίτσα απο το Αζερμπαϊτζάν... εγώ, για να λέω και την αλήθεια, γεωγραφία έμαθα τη δεκαετία του 80' (ναι, μια χαρά μπορείτε να υπολογίσετε την ηλικία μου έτσι...) κι απο τότε πολλά έχουν αλλάξει και κάθε χρόνο που βλέπω το διαγωνισμό τα χάνω η άσχετη με το πόσο έχει απλώσει η Ευρώπη... όσο για ονόματα χωρών και τοποθεσίες, μαύρα μεσάνυχτα έχω... το 80', μόνο η συμμετοχή του Ισραήλ μας παραξένευε... τεσπά, ξέφυγα...
Ωραιότατη ήταν η κοπελίτσα με τα μπλέ, είπε και μια μπαλάντα σχεδόν τα κλάματα έβαλα... Βέβαια, αυτή είχε το πλεονέκτημα να πει την πρώτη μπαλάντα της βραδιάς... και πού να το φανταζόταν οτι θα ξεκινούσε τέτοιο ρεύμα μπαλάντας, ούτε λίγο ούτε πολύ άλλες 11 ακούσαμε!!! Κάπου οι μισοί διαγωνιζόμενοι έκλαιγαν για την αγάπη τους φέτος!!! Κι εγώ που νόμιζα οτι οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά, μπααααα.... αισθηματικά είναι καλέ τα προβλήματα της Ευρώπης!!!
Μετά βγήκε η Ισπανία κι εμένα πολύ μου άρεσε διότι και βαλσάκι ήταν και κλόουν είχε και μολυβένιο στρατιωτάκι είχε και δεν τα έχασε και το παληκάρι όταν του πετάχτηκε μπροστά θεατής φανατικός που προφανώς ήθελε να έχει φωτογραφία με την μπάντα για σουβενίρ... Μια χαρά, τίποτα δεν έχω να τους προσάψω... όλα για τους επόμενους 20 (και βάλε...) τα έχω μαζεμένα... Διότι δεν έφτανε που είχαμε μπαλάντα κάθε δεύτερο τραγούδι, είχαμε κι αυτές που ήταν κάτι μεταξύ κάλαντων (άααααγια νύχτα και τέτοια....) και εθνικών ύμνων, βλέπε Νορβηγία! Είχαμε "πυρετό στο Σαββατόβραδο" με την κακή έννοια (αν και αυτό απο μόνο του είναι οξύμωρο...) και αναβίωση της ντίσκο των 80', βλέπε Μολδαβία... με ξαναγύρισαν στη ντισκοτεκ La Luna που πήγαινα ως παιδίον στις διακοπές, μόνο το Rosso Antico με πορτοκαλάδα έλειπε... και φυσικά δε με χαλάει που κοπιάρουν τα τραγούδια απο το 80', στο κάτω κάτω μέσα σε 3 λεπτά που πρέπει υποχρεωτικά να είναι τα τραγούδια, δεν περιμένω να ακούσω τίποτα το εξaιρετικό ή πρωτότυπο, κόπιες περιμένω... αλλά με χαλάει που πήραν και κόπιαραν τα κακά του 80'!!! Και είχε η δεκαετία και καλά, δεν ακούω κουβέντα! Κοπιάραν κακό ροκ, βλέπε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κοπιάραν τον Boy George  και τον ανακάτεψαν με λίγο απο Goran Bregovic για χαριτωμενιά και φολκλόρ, βλέπε Σερβία (κι είμαστε και γειτόνοι... κρίμα) και μετά βγήκαν οι πεταλούδες... Στο μεταξύ, είχα πάρει και τη μάνα μου τηλέφωνο και σχολιάζαμε στέρεο και σε κάποια στιγμή μου λέει "νά τα τα φτερά" κι επειδή η δική μου τηλέοραση είχε μια καθυστέρηση, δεν κατάλαβα τί εννοούσε μέχρι που τα είδα κι εγώ! Πεταλούδες γίναν οι κοπέλες, χάλια ήταν πριν, πιο χάλια ως λεπιδόπτερα!!! Άφωνη έμεινα (και δε μου συμβαίνει συχνά...)
Μετά είχαμε κι άλλες μπαλάντες, βαριέμαι να γράφω πόσο βαρετές ήταν, και καπάκι και "το δικό μας"... όχι, δεν ήταν καλό... βάζω τον εθνικισμό μου στην άκρη και λέω χωρίς φόβο και πάθος, χάλια ήταν κι αυτό... παρόλα τα χορευτικά και τα λευκά κολλητά μπλουζάκια (που, όχι, με κοιλίτσα ΔΕΝ συνδυάζονται....) και τα τύμπανα και τις φωτιές... χάλια ήταν... Μετά βγήκε και η Τουρκία με ρομπότ-σιδηρουργό επι σκηνής που μετά αποκάλυψε οτι ήταν γένους θηλυκού χωρίς όμως αυτό να βοηθήσει το τραγούδι που ήταν, τι άλλο, χάλια κι αυτό....

Και μ'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στην συμμετοχή της Αλβανίας... κι αναρωτιέμαι η γυναίκα "έχει καλέ Gospel η Αλβανία;;!!"... ναι, αυτά τα θρησκευτικά που τραγουδούν οι Αφρικανο-Αμερικανοί (για να χρησιμοποιήσω και τον πολιτικά ορθό όρο...) στις εκκλησίες;!... Γιατί, είχε σκλάβους οι Αλβανία;!... και μάλιστα απο την Αφρική;! Δηλαδή εκτός απο γεωγραφία που είμαι σκράπας, δεν έχω ιδέα και απο ιστορία;;; Καταντράπηκα!!!  Μου πέσαν τα μούτρα... τόοοοση ασχετοσύνη πια... Το θετικό είναι οτι τώρα τουλάχιστον ξέρω... μη βρεθώ ποτέ στην Αλβανία για διακοπές ή τουρισμό (δε θέλω γελάκια...), τουλάχιστον να κανονίσω να πάω ν'ακούσω ένα  Gospel βρε παιδί μου...
Τα υπόλοιπα ήταν πάλι μια απο τα ίδια... Μπαλάντες, κι άλλες μπαλάντες, ένα καλούτσικο και χορευτικό απο τη Γαλλία (που το καημένο τελικά άπατο πήγε... όπως και της Ισπανίας που όπως είπα πιο πάνω μου άρεσε... βρε μήπως τα γρουσούζεψα εγώ τα τραγουδάκια;;...), η Ουκρανέζα με κάτι κουρέλια που έμοιαζε σα να βούτηξε στον Ατλαντικό και να βγήκε με φύκια κολλημένα πάνω της (πράγμα που μου γέννησε κι άλλες γεωγραφικές απορίες... έχει πρόσβαση στον Ατλαντικό η Ουκρανία;;... γαμώ την άγνοιά μου...), δύο πιάνα κολλημένα για τους Ρουμάνους και η Cat Woman να τραγουδάει κάτι κορώνες (μη χειρότερα...) και τέλος, επιτέλους, βγήκε και μια γυναικάρα!! Χωρίς υπερβολή!! 2 μέτρα μπόι και ξυπόλητη διότι πού να βάλει και τακούνι η έρημη... κούκλα, δεν έχω να βρώ κακό να πω για το κορίτσι... το τραγούδι φυσικά δεν άξιζε μία αλλά τουλάχιστον μας αποζημίωσε η κοπέλα με τα κάλλη της!
Και μετά βγήκε ένα κοριτσάκι σα κακόμοιρο απο τη Γερμανία κι είπε ένα τραγουδάκι συμπαθέστατο (και κέρδισε κιόλας σας πληροφορώ... πράγμα που εμένα με βρήκε απολύτως σύμφωνη για δύο λόγους: πρώτον διότι το κομμάτι ήταν συμπαθητικό και δεύτερον διότι, αντί να διοργανώνουν διαγωνισμούς οι άλλες χώρες και μετά να φτωχαίνουν και να ζητάνε δανεικά απο τη Γερμανία, ας τον διοργανώσει καλέ απ'ευθείας η Γερμανία, που έχει και λεφτά, να μη μας τρώει κι η γκρίνια τους... αν και για να λέμε του στραβού το δίκιο, μπορεί να το γεμίσαν πόντους το τραγουδάκι απο φόβο οι υπόλοιπες οι χώρες... σου λέει, μη πέσουμε στην ανάγκη τους, τουλάχιστον να έχουμε να τους θυμίσουμε τα 12άρια που τους χώσαμε στη Eurovision!!!) και μετά κάτι μπαλάντες ακόμα απο Πορτογαλία και Ισραήλ (αυτός ειδικά ο Ισραηλινός, κλάααααμα... πολύ πονούσε ο φουκαράς...) και μια ακόμα με χρώμα απο, τι άλλο, δεκαετία 80', απο την Δανία κι έναν τύπο που το μαλλί του ήταν ίδια περούκα και μετά τον φύσηξε ο αέρας και αποδείχτηκε οτι δεν ήταν (περούκα)... αλλά τί τα θες, χειρότερο κατά τη γνώμη μου είναι να δείχνει το φυσικό σου το μαλλί καούκα παρά να είσαι μπίτι φαλακρός...
Και έτσι τελείωσε αυτό το κομμάτι του διαγωνισμού... αλλάξαν οι τηλεπαρουσιάστριες φορέματα (προς το χειρότερο ως συνήθως...) κι άρχισε η βαθμολογία... απ'όλα είχε ο μπαξές... κάτι χαζές που κάναν δέκα ώρες να απαντήσουν, μια χοντρή που έμοιαζε με πορνοστάρ (και μπορεί και να ήταν, δεν το αποκλείω...) όλο τον κόσμο να προσπαθεί να μιλήσει νορβηγικά (απλούστατο...) και καμία μα καμία έκπληξη... εμείς δώσαμε το 12άρι μας εκεί που το δίνουμε απο τότε που γεννήθηκα και το πήραμε πίσω λίγο μετά ακριβώς απο εκεί που το δώσαμε (ααααααχ κύριε Αλέξη μου, σαν να ντρεπόσουν να το πεις φέτος μου φάνηκε... βέβαια μπορεί να ήταν κι η ιδέα μου...) και γενικά όλα κύλησαν αρμονικότατα... και το μόνο μαράζι που θα μου μείνει είναι που ένα παπούτσι της προκοπής δεν είδα, έτσι για να ζηλέψω κι εγώ η αγράμματη λίγο...

25.5.10

"καβάλα στο καλάμι, τον κόσμο γύρισε..."

... για να παραφράσω γνωστό άσμα φίλτατου αϊδού με φαβορίτες ο οποίος όμως, τουλάχιστον στο τραγουδάκι, σε δελφίνι καβάλα ήταν... Όχι, η Μάγδα πάνω στο καλάμι πορεύεται και ενίοτε και πάνω στο... άντε, ας μην το πώ, είναι και σόκιν... Το ζήτημα είναι πως ποτέ μου δεν την χώνεψα.... Κι άμα δε χωνέψω άνθρωπο, πάει, αυτό είναι, δεν τον χωνεύω με τίποτε βρε παιδί μου που ο κόσμος να έρθει τα πάνω κάτω... σαν τη γιαγιά μου την Πολίτισσα, που μπορεί σε μεγάλη υπόληψη να μην την είχα ποτέ (ένεκα που και μεγάλη σκύλα ήταν και με παιδιά, και με εγγόνια και με τον άνδρα της τον ίδιο που ήταν και άγιος άνθρωπος, θεός σ'χωρεσ'τον...) αλλά τί να κάνεις, γονίδια είναι αυτά και η φίλη μου η Αγάπη που είναι και βιολόγα εμένα μου έχει πει οτι να γλυτώσεις απο δαύτα δεν γίνεται!!! Έτσι κι εκείνη, άμα δεν χώνευε άνθρωπο, δε της άλλαζες τα μυαλά με τίποτα...
Δεν τη χώνεψα αυτή τη γυναίκα (τη Μάγδα ντε...)  με τίποτα... θες που απο την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε στα Γαλλικά είχε ένα ύφος σαν να της φαινόταν οτι του λόγου της δεν έπρεπε καν να βρίσκεται στο μάθημα μια και τα γαλλικά της ήταν τουλάχιστον σαν της Αρβελέρ, σαν να την υποχρέωσαν να έρθει... εγώ πάλι για υποχρεωτικά γαλλικά μετά το σχολείο δεν έχω ακούσει εξ ου και μου φαινόταν περίεργο που είχε τέτοια βαριεστημάρα στη μούρη... και κράτησε δε και τέτοια απόσταση απο τους υπολοίπους λες και είχαμε ψείρες!! Δεν είχαμε, μη χειρότερα, μια χαρά καθαρά και μοσχοβολιστά παιδιά ήμαστε όλοι και καλή παρέα κάναμε και με δαύτη ήταν σαν το όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια με τη διαφορά οτι μας κοιτούσε σαν να είμαστε όλοι εμείς οι ψωριάρηδες και αυτή η μόνη υγιής και με το φόβο να μην κολλήσει!!
Τεσπά, απο την αρχή λοιπόν δεν μου έκατσε καλά και δεν έκανα και καμιά μεγάλη προσπάθεια για να γίνουμε φίλες διότι στο κάτω κάτω, δεν έχω και καμιά όρεξη να πηγαίνω γυρεύοντας γι'απόρριψη... αρκετή τρώω στα μούτρα απο γκόμενους που δεν τη γύρεψα κιόλας...

Μετά, πήγε και έπαθε μεταμόρφωση!!! Ναι, η Μάγδα, ποιά άλλη... Απο κεί που ήταν μια κοπέλα που ε, δεν έλεγες οτι είχε και κανένα στυλ ιδιαίτερο, πουκάμισο με παντελόνι ήταν τις πιο πολλές φορές ο συνδυασμός, κι είχε κι έναν κώλο αρκετά απλωτό, εξαφανίστηκε για κάμποσο καιρό και όταν γύρισε ήταν αγνωρίστου!!! Έχασε βάρος και παρόλο που ο κώλος παρέμενε απλωτός, οπωσδήποτε (όσο κι αν με πονάει να το παραδέχομαι μια και σε θέματα κώλου έχω μια ευαισθησία...) το εκτόπισμα ήταν μικρότερο, έκοψε τα μαλλιά της, έκανε τατουάζ στη κοιλιά, ηλιοψήθηκε κι άρχισε να φορά λουλούδια στο κεφάλι μέρα μεσημέρι στο γραφείο! Καρνάβαλος και δεν ήταν και Φλεβάρης!! Τί δαντελωτά καλσόν, τί τακούνια που να είναι έτοιμη να πέσει, τι ντεκολτέ, τί μίνι, και όχι, δεν είναι επειδή δεν την χωνεύω αλλά όλο αυτό το σύνολο ΔΕΝ ήταν κομψό!! Ήταν ιδιαίτερο και σε καμιά περίπτωση δεν περνούσε πια απαρατήρητο αλλά κομψό δεν ήταν με τίποτα!! Σα λατέρνα ήταν! Κι όσο για την συμπεριφορά, αυτή πια απογειώθηκε!! Εκεί που περιφερόταν σαν να ήταν το αυγό της μεγαλύτερης κότας πριν τη μεταμόρφωση, μετά πια ήταν επιπλέον ΚΑΙ το μεγαλύτερο αυγό, είδε κι έπαθε η κότα να το ξεγεννήσει!!!
Περιττό φυσικά να πω οτι δεν τη χώνευα που δεν τη χώνευα, με τόσα λιλιά απάνω της και με τη μύτη στο ρετιρέ (χώρια τον κώλο που μίκρυνε...) δεν την άντεχα πια ούτε να τη βλέπω...

Και μετά έπεσε στον έρωτα της ο Αριστείδης... που όχι μόνο είναι φίλος μου εδώ και χρόνια αλλά είναι και παιδί μάλαμα... Ε, το τί του έκανε του παιδιού η κάργια δεν λέγεται!! Τι να της κάνει τον ταρίφα όπου ήθελε να πάει, τί να της γράφει cd με όλα τα τραγούδια που ήθελε (βλέπεις, να μη ξοδευτεί σε τέτοια πράγματα η κοπέλα, είχε ν'αγοράσει λουλούδια για την κεφάλα της, δεν έβγαινε...) τί να την πηγαίνει Σαββατοκύριακο στην Αράχωβα, όλα πληρωμένα, τί εστιατόρια, τί, τί, τί... Κι αυτή η σκρόφα να του λέει οτι είναι μπερδεμένη και δεν ξέρει αν είναι έτοιμη για σχέση και οτι και καλά σκέφτεται τον πρώην της... Άι μωρή ξελόντζα!! Να κάτσεις στο σπίτι σου να τον σκεφτείς τον πρώην, όχι στη Αράχωβα, ξεβράκωτη μπροστά στον καλό τον άνθρωπο στο ίδιο δωμάτιο που του έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω και μόνο και μόνο επειδή είναι καλό παιδί δεν σου τη φόρεσε!!! Ναι, καιρό τον είχε και τον παίδευε τον έρμο τον Αριστείδη, του τα είχα πει ένα σωρό φορές οτι η γκόμενα δεν είναι της προκοπής και μόνο για να τρέχει απο πίσω της τον θέλει αλλά δεν άκουγε ο καψερός... δε τον αδικώ και δεν το παίρνω προσωπικά, άμα ερωτεύεται ο άνθρωπο μάτια και αυτιά και εγκέφαλος παύουν να λειτουργούν σωστά... άλλα βλέπεις, άλλα είναι, άλλα ακούς, άλλα καταλαβαίνεις, δεν είναι να σε παρεξηγεί κανείς... Κι έτσι τράβηξε το βιολί κανά χρόνο με τον Αριστείδη-σκυλάκι να περιμένει πότε θα είναι η Μάγδα έτοιμη να του κάνει την τιμή να "γίνει δική του"... τον έφαγε το περίμενε κι η Μάγδα δεν ετοιμάστηκε... Κι ευτυχώς που τελικά γνώρισε (ο Αριστείδης) την Όλγα, μια χαρά κοπέλα και κούκλα και καλό παιδί και ξεκόλλησε ο φίλος μου απο τα μάγεια της μεταμορφωμένης! Που για να λέμε την ιστορία ολόκληρη, μόλις είδε οτι το παληκάρι είχε αλλού το μυαλό του, του την έπεσε!!! Κι ευτυχώς που ο Αριστείδης δεν τσίμπησε και την έφτυσε!!!

Αλλά, όπως λέει η μάνα μου, μη κοιτάς την καμπούρα μου τη στραβή, κοίτα την τύχη μου την ίσια... και εξηγούμαι... μπορεί να είναι τέτοιος παλιοχαρακτήρας της που να δίνει κακό όνομα σε όλες εμάς τις υπόλοιπες, μπορεί να είναι ο λόγος που λένε οι άνδρες "όλες οι γυναίκες είναι π...", μπορεί να είναι σαν τον κακό της τον καιρό μέ ή χωρίς τα λουλούδια στην κεφαλή και το δαντελωτό καλσόν αλλά... τελευταία φορά που έμαθα νέα της ήταν στην Ιαπωνία παρακαλώ με έξοδα ημι-πληρωμένα απο το γραφείο για ένα χρόνο!! Για να κάνει κονέ!!! Και να μάθει τη γλώσσα και τα λοιπά και τα λοιπά και λεπτομέρειες δεν ξέρω (και καλύτερα δηλαδή διότι όσα πιο πολλά ξέρω τόσο περισσότερο συγχίζομαι...) αλλά και μόνο που πήγε στην Ιαπωνία η ακατανόμαστη, έξαλη γίνομαι!!! Τί άκρες βρήκε, τι γνωριμίες, από πού κι ως πού βρέθηκε η Μάδγα στην Ιαπωνία να τρώει σούσι για ένα χρόνο κι αλί απο μας που δεν βάζουμε λουλούδι στο μαλλί και δικτυωτό καλσόν στο πόδι παρά καθόμαστε και βγάζουμε τη δουλειά για να κάθονται και να ξήνονται οι μάγδες αυτού του κόσμου!! Κι όχι, δεν την χωνεύω με τίποτα και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξω γνώμη, σαν τη γιαγιά μου την Πολίτισσα κι εγώ!!!

18.5.10

Χαίρε πάθος... αμέτρητο!!!

Ακόμα γελάω!!! Και το ξέρω πως ό,τι κοροϊδεύει κανείς στο τέλος (ή και πιο μπροστά, αυτό παίζει...) το λούζεται... χώρια που το κάρμα μου, με όλο αυτό το χάχανο, το έχω μαυρίσει ανεπανόρθωτα και σα σκατόμυγα θα γυρίσω στην επόμενη ζωή... διότι πώς να το κάνουμε, δεν είναι να γελάει κανείς με το χάλι του άλλου... όχι, δεν είναι σωστό... Αλλά, είπα να αλλάξω λίγο διότι με το δικό μου το χάλι γελάω μια ζωή... όπως και τις προάλες που κατέβαινα συνάμενη κουνάμενη τη σκάλα και χάζευα σα βλαμένο έξω, και τί ωραία λιακάδα που έχει βρε παιδί μου, κι όπως είμαι στο χάζεμα και στο θαυμασμό της λιακάδας, μου φεύγει η παντόφλα (ή το σκαλοπάτι κάτω απο την παντόφλα, δεν το έχω εξακριβώσει...), γλυστράω, απογειώνομαι (εν αντιθέση με τα αεροπλάνα της Ευρώπης που κολλημένα στο έδαφος παραμένουν συχνότατα τελευταίως λόγω που η Μητέρα Γή αποφάσισε να πορδίσει κατά Ισλανδία μεριά... και ποιός να τους το έλεγε των Ισλανδών, και της Μπγιόρκ προσωπικά, ότι στην επικράτεια τους εντοπίζεται η κωλοτρυπίδα της Μαμάς...) και σκάω 7 και μισό σκαλοπάτια πιο κάτω στο πάτωμα του καθιστικού!!! Κι όπως σκάω με τον πωπό, σκάω και στα γέλια!!! Τέτοιο γέλιο είχα πολύ καιρό να κάνω!!! (βέβαια, μετά που είδα την μελανιά στα πισινά μου, δεν γελούσα και τόσο... αλλά αρχικά ξεκαρδίστηκα!!)
Από πάντα μου, έχω ρίξει τρομερά χάχανα με την πάρτη μου... ειδικά απο πεσίματα, που εχω και μια τάση... ναι, έχω φάει σαβούρδες που μείναν ιστορικες... από γλύστρημα-απογείωση-προσγείωση στο πιο διάσημο πάρτυ της τρίτης Λυκείου (ναι, και ο αντικείμενο του πόθου μου, του ανανταπόδωτου, εκεί ήταν, το ρεζιλίκι μου ήταν ολοκληρωμένο...), σε γλύστρημα-γονάτισμα-στραβοπόδιασμα στο καλωσόρισμα των Πρωτοετών στη Σχολή, σε κουτρουβάλιασμα από την κορυφή σχεδόν του μεγάλου αμφιθέτρου στη Σχολή και μάλιστα με τον καθηγητή-Θεό μέσα που δεν σταμάτησε να παραδίσει όσο εγώ κατρακυλούσα (σα κίτρινη σημαδούρα μια και φορούσα ένα κατακίτρινο μπουφάν πουπουλένιο... πολύ της μόδας ήταν τότε...) κι όλο το έτος γελούσε... κι εγώ πρώτη και καλύτερη... Τεσπά, έχω πέσει πολλές φορές κι άλλες τόσες έχω σκάσει στα γέλια... κι όχι μόνο δηλαδή, γενικά με τα μεγάλα χάλια μου κατά καιρούς (αισθηματικά, τί άλλο...) έχω γελάσει πολύ... οκ, ίσως όχι αμέσως...

Αυτή τη φορά όμως, με αλλονών τα χάλια γελάω και δε μπορώ να σταματήσω... δίοτι σου λέει, το ταμπλό δεν είναι διπλό στην περίπτωση αυτή, είναι... τριπλό!! Κι εξηγούμαι... Είναι λέει μια νεαρά ύπανδρη η οποία ηράσθει σφόδρα έναν νεαρό ύπανδρο... Όχι, να τα πιάσω αλλιώς.. είναι μια παντρεμένη μεσήληξ (και πιο περασμένα... κοντά στη σύνταξη πες και θα είσαι μέσα) η οποία ηράσθει σφόδρα ένα μεσήλικα, υπάλληλο τραπέζης, επίσης ύπανδρο... Και ζούσανε λέει το παράνομο το πάθος τους, τί να σου κάνει και το πάθος, γνωρίζει νόμους;! Εδώ δεν γνωρίζουν νόμους οι βουλευτές του κράτους που τους φτιάχνουν κιόλας και έχουν κλέψει ό,τι μπορούσε να κλεφτεί (κι όσα δεν τα κατάφεραν να τα βουτήξουν οι ίδιοι τα βούτηξαν οι σύζυγοι, οι μπαντζανάκηδες και οι κουνιάδες τους...) και το πάθος τώρα... Βλέπονταν κρυφά, στα σκοτεινά, στ'ανήλιαγα, με το φόβο ότι θα τους πάρει κανένα μάτι και μετά πάει περίπατο η τιμή τους κι έχουν και παιδιά σε ηλικία παντρειάς να σκεφτούν!! Κι έλεγε η μεσήληξ "είναι ο τέλειος άνδρας" με προφορά Πελοποννησιακή, βαρειά, και "τον θέλω, τον ποθώ..." σε ύφος και στόμφο Κώστα Πρέκα, και "μ'αγαπά, μου το είπε!"  (ε, άμα σου το είπε, είναι σίιιγουρο....) και άλλα τέτοια που λένε οι ερωτευμένοι ανεξαρτήτου ηλικίας... Διότι, είναι γενικά παραδεκτό πως ο έρως χρόνια δεν κοιτά!!!
Έτσι είναι, ο έρως δεν κοιτά και δεν βλέπει χρόνια και τίποτα άλλο μπορώ να σου πω, όπως ακριβώς και ο ερωτευμένος!!!! Τίποτα, ντιπ κατά ντιπ στραβομάρα!!! Και μέσα στη στραβομάρα της η περι ού ο λόγος μεσήληξ, ερωτευμένη μέχρι τα μπούνια, δεν πήρε χαμπάρι οτι ο νυμφίος είχε νταραβέρι παράλληλο και με μια χήρα!!! Και μάλιστα γιαγιά!! Ναι!!! Κι είναι και ψιλοφιληνάδες μεταξύ τους οι νύφες!!!
Ποιός να το έλεγε οτι ήταν τέτοιος καζανόβας ο τραπεζιτικός, εγώ μια φορά δεν το πίστευα με τίποτα! Κι όμως! Βέβαια, να το λέμε και του στραβού το δίκιο (όχι του ερωτευμένου, άλλου στραβού...) κι η χήρα, την εκούνησε κι αυτή την ουρίτσα της... γιαγιά ξεγιαγιά, μια χαρά δουλεύει η συσπανσιόν.... όχι περί κακού, αλλά εξ απο ανέκαθεν κουνιστή ήταν κι απο τότε που ζούσε ο άνδρας της (μπορεί να του άρεσε κουνιστή, ποιός ξέρει...) κι έτσι τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε και διάφορα άλλα ρήματα πιο... σόκιν!

Και μπορεί να μου πείτε που είναι το αστείο... οκ, τις έχει και τις κοροϊδεύει τρείς γυναίκες (γιατί μην ξεχναμε οτι είναι και παντρεμένος ο ερίφης και εκτός απο τις παράνομες έχει και μια νόμιμη γυναίκα...) ο σαρδανάπαλος και στην κόλαση να καεί! Κι εγώ μαζί σας! Να καεί! Αλλά απο την άλλη... όλο αυτό το σκηνικό είναι τρομερά αστείο!!!
Καλέ, είναι σχεδόν συνταξιούχοι επαρχειώτες άνθρωποι, δεν είναι σταρ του Χόλυγουντ!!! Ο τύπος είναι ταμείας στην τράπεζα, όχι ο Τζέιμς Μποντ!!! Δεν του φτάνει μία γυναίκα;; Τρείς θέλει;;; Και ερωτώ, αν βρε κακομοίρη σε πάρουνε χαμπάρι και σε βαράνε κι οι τρείς μαζί,  που θα τρέξεις να κρυφτείς;; Μαύρο θα σε κάνουνε! Και πώς θα καλύπτεις τις μελανιές μετά, χώρια που μια σταλιά είναι ο τόπος σου, όλοι ξέρουν όλα για όλους!! Το σούπερ ρεζίλι θα γίνεις!!!
Και, έτσι για να έχουμε καλό ρώτημα, το κυριότερο, τα υδραυλικά σου δουλεύουν ακόμα;; Τρεις γυναίκες πώς διάολο τις καταφέρνεις στην ηλικία σου;;;!!! Εδώ που έχουμε και μια εικοσαετία λιγότερη απο σένα και πάλι μια κούραση μια βαρεμάρα και ένα αφήκετε με και μη με ζορίζετε μας βγαίνει, εσύ κοντά στη σύνταξη (κάτι λιγούλια ένσημα σου λείπουνε και την πήρες...) και μου θες χαρέμι;;; Κι εσείς βρε "κορίτσια", μη χειρότερα! Πώς διάολο τα καταφέρατε και τα μπερδέψατε έτσι;;; Είπαμε, ένα κρασί να το πιείτε παρεούλα που και πού αλλά να έχετε και τόοοσα κοινά πια!!! Και να μην το ξέρετε;;; Αφού και κουτσομπόλες είστε, (και μη το αρνήστε δεν έχει νόημα, ξέρω εγώ τι λέω...) και σε μια σταλιά μέρος μένετε, πώς έτσι και σας ξέφυγε τέτοια... λεπτομέρεια;;;
Ααααχ, ο έρως.... χαχαχαχαχαχα (πάει το κάρμα μου, πάει!!!)