15.8.10

ένα φράγκο η βιολέττα...

...δεν είχε... πολλά φράγκα είχε εξ απο ανέκαθε η Βιολέττα. Αυτό που λέμε γόνος εύπορης οικογένειας... Ο μπαμπάς της στρατιωτικός αλλά μόνο στο κλινόν άστυ υπηρέτησε... είχαν τα μέσα, προσωπικές φιλίες με τον υπουργό, παίζανε χαρτάκι τα σαββατόβραδα συχνά-πυκνά, όχι πολλά, ψιλοπράγματα... Όχι μόνο δεν είχε δεί μάχη ο μπαμπάς, ούτε στρατόπεδο καλά-καλά δεν είχε δει, όλο στο γραφείο ήταν, είχε και τους εκάστοτε πιτσιρικάδες φαντάρους να του πηγαίνουν τα ψώνια σπίτι και να του παίρνουν τη στολή απο το καθαριστήριο εν ώρα υπηρεσίας (κι αυτοί βίσματα ήταν κανονικά για να έχουν τέτοιο πόστο, βέβαια, να μην παραπονιούνται...) και μια χαρά κοτσάνι την περνούσε.
Η μαμά, κόρη μεγαλομπακάλη, οι κακές γλώσσες έλεγαν οτι μαυραγορίτης ήταν ο παππούς στην κατοχή και έτσι τα κονόμισε πουλώντας ένα ποτηράκι λάδι για τον αρραβώνα με το μονόπετρο της καθεμιανής που είχε να τον δώσει... τεσπά, εγώ μπροστά δεν ήμουν και δεν έχω αποδείξεις γι'αυτό αλλά έτσι λένε... Όταν όμως πιάστηκε για καλά ο μπακάλης, μετά τον πόλεμο βέβαια, μετακομίσανε σε περιοχή σικ, πλησίον της Βουλής και του λόφου και δεν πατιώσαντε (όπως λένε και κάτου απο τ'αυλάκι.. κι όπως καταλάβει, κατάλαβε...). Έμαθε και πιάνο έμαθε και γαλλικά η μαμά, πήγαινε και σε βεγγέρες και γενικά πολύ καθώς πρέπει και πλούσια τα ελέη. Όλα καλά και τέλεια μα οταν τον ηράσθει τον καραβανά η δεσποινίς μαμά, ο γέρος πρασίνισε και μετά κοκκίνησε και μετά έκανε σκηνή μεγάλη, τί "θα σε σκοτώσω" της είπε (ναι, σιγά...) τί "θα σε αποκληρώσω" (ε, αυτό έτσουξε λιγάκι...) αλλά τελικά δεν έκανε τίποτα απο αυτά, την προίκησε κανονικότατα και την παρέδωσε στην εκκλησία όπου δόξη και τιμή παντρεύτηκε η μαμά τον μπαμπά της Βιολέττας.

Σπίτι πήρανε πιο... κέντρο απόκεντρο... προς βορράν... αλλά, δέκα λεπτά μακριά, τίποτα... Και η Βιολέττα ήρθε πολύ γρήγορα στην οικογένειά τους... αδερφάκι δεν ήρθε ποτέ... η μαμά αποφάσισε οτι πονάει πολύ το γεννητούρι και χαλάει και τη σιλουέτα και παρόλο που ο στρατιωτικός ήθελε γιό, του είπε "ζαμέ" και το θέμα έκλεισε εκεί... άλλωστε ο μπαμπάς, παρόλο που ήξερε πάρα πολύ καλά ποιός φοράει τα παντελόνια στην οικογένεια, ήξερε επίσης και ποιός έχει τις τσέπες... έτσι, δεν την εξερέθιζε τη μαμά... που είχε και την καρδιά της... μμμμ...
Γεννήθηκε λοιπόν η Βιολέττα κι απο μωρό φάνηκε οτι... έ, δεν είναι σπίρτο... Κοντά δυό χρονών τη βαφτίσανε, ακόμα ούτε "μα" δεν είχε πει... γελούσε, χαρωπό παιδάκι το έλεγες, αλλά με ένα ύφος κομμάτι βλαμμένο... Τρόμαξε να βγάλει λογάκια απο το στόμα της, τρόμαξε να περπατήσει, τρόμαξε να πάει στην τουαλέτα μόνη της, γενικά τρόμαξε να κάνει οτιδήποτε τα άλλα παιδάκια της ηλικίας της κάνουν... Στο σχολείο όταν πήγε, τρόμαξε περισσότερο... Τρόμαξαν μαζί και οι δάσκαλοι, αλλά μια και το σχολείο ήταν ιδωτικό και πρωτοκλασσάτο, ε, δε θα πήγαινε και σε δευτεράντζα η Βιολέττα, έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο και... την αρίστευσαν τη Βιολέττα! Όχι δηλαδή που να πάει και στο Πανεπιστήμιο, αλλά δε βαριέσαι, λεφτά υπήρχαν άφθονα, πήγε στο Κολλέγιο και πήρε και το χαρτί και μια χαρά τη βόλεψε. Η χαζομάρα όμως, χαζομάρα!

Μετά γνώρισε το Θανάση! Μηχανικός σπούδασε ο Θανάσης κι αντιγραφέας σαν αυτόν δεν είχε ξαναπεράσει απο τα έδρανα! Ούτε ένα μάθημα δεν πέρασε χωρίς σκονάκια ο ερίφης κι όταν δεν είχε σκονάκια κατάλληλα, αντέγραφε απο όποιον καθόταν στη γειτονιά! Τόσο πολύ που στις εξεταστικές στο αμφιθέτρο δεν ήθελε κανείς να κάθεται κοντά του, σαν να είχε ψώρα προσπαθούσαν να τον αποφεύγουν τα άλλα παιδιά... Αλλά, τί τα θες, μια χαρά το πήρε το δίπλωμα και επειδή είχε και τα πολιτικά μέσα, τότε, γιατί μετά άλλαξαν κι αργήσαν κομμάτι να ξαναλλάξουν τα πράγματα, μια χαρά βολεύτηκε και απο δουλειά ο Θανάσης. Τότε γνωρίστηκαν. Ξετρελάθηκε ο Θανάσης με... τα λεφτά της Βιολέττας! Βεβαια, εδώ που τα λέμε, άσχημη δεν είναι η Βιολέττα, μόνο οι φτωχοί είναι άσχημοι στην εποχή μας (και ο Θανάσης, που μπορεί να μην είναι φτωχός αλλά δεν βλέπεται ρε παιδάκι μου!!!) και επιπλέον είναι και βούρλο που πολύ το εχτιμά ο μέσος Θανασης αυτού του κόσμου... Τα 'φτιάξαν λοιπόν και μια ομορφιά περνούσαν μέχρι που βρήκε άλλη δουλειά ο Θανάσης στα εξωτερικά... Καλή δουλειά, σταθερή, με καλά λεφτά και καλή σύνταξη. Και της είπε να πάει μαζί της Βιολέττας του! Αλλά εκείνη, επειδή μπορεί η χαζομάρα να μην την εγκατέλειψε ποτέ αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να είναι πονηρή και να τον φροντίζει μια χαρά τον εαυτούλη της, του δήλωσε οτι ως γκόμενα δεν τον ακολουθούσε στα ξένα! Όλα κι όλα! Να μπει η κουλούρα και μετά και ως την άκρη του κόσμου, Θανάση μου. Μπήκε λοιπόν η κουλούρα, την περπάτησε στην εκκλησία ο μπαμπάς με τη μεγάλη στολή, η μαμά είχε βάλει και καπέλο με βέλο κι όλος ο καλός ο κόσμος ήταν καλεσμένος στη δεξίωση που ακολούθησε. Τι σαμπάνιες, τί χαβιάρια, του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά είχανε να κεράσουνε!

Παντρεύτηκαν κι εκπατρίστηκαν το λοιπόν το ζεύγος Μπισμπιρίκου, βολεύτηκαν στην ξενητειά, καλά λεφτά έβγαζαν και φυσικά ο μπαμπάς και η μαμά (κυρίως...) της Βιολέττας όλο και τα... βοηθούσαν τα παιδιά, κάτι με το σπίτι, κάτι με τα έπιπλα, κάτι που να τους πάρουν αυτοκίνητο, τέτοια ψιλοπράγματα... κάναν και παιδάκια, τρία, η Βιολέττα δε τσιγκουνεύτηκε σα τη μαμά της, βλέπεις είχε εφευρεθεί και το επισκληρίδιο στο μεταξύ και η λιποαναρόφηση, χαμπάρι δε πήρε απο τις γέννες... Κι άμα ξεπετάχτηκαν λίγο και τα μικρά, βρήκε κι η Βιολέττα δουλειά από κοντά απο τον άνδρα της! Πώς στην ευχή τα κατάφερε με το κουκούτσι το μυαλό της, κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει... Κι όχι οτι αυτό αποδεικνύει οτι είχε παραπάνω απο κουκούτσι μυαλό, όοοοχι... Το μόνο που αποδεικνύει είναι πως σ'αυτή τη ζωή οι φελλοί επιπλέουν! Κι έτσι τώρα είναι δυό χαρές (και τρεις μισές χαρές τα παιδιά, τρείς και ήμισυ το σύνολο...) το Μπισμπιρικέικο κι η Βιολέττα πιά δεν πιάνεται με τίποτα! Με τη δουλειά της, με τα λέφτά της (που πιά απο τα μπατζάκια της τρέχουν...), με τα Dior  της και τους φιόγκους της, μέχρι που συνδικαλίστηκε κιόλας! Κι όσο για έρωτα... τρελός παραμένει ο έρωτας με τον Θανάση!! Τόσο που τις προάλλες που τρώγαν μαζί όλοι παρέα οι συνάδερφοι και φίλοι γκαρδιακοί, τους εδήλωσε η Βιολέττα ότι απο τότε που παντρεύτηκε, τέσσερις οργασμούς έχει!!! Κόκκαλο έμεινε η ομήγυρης!!! Εμένα μου τα μετέφεραν, πάλι μπροστά δεν ήμουν (όλα τα καλά τα χάνω ρε γαμώτο...) αλλά μόλις το άκουσα δύο απορίες μου γεννήθηκαν: Πρώτον, τέσσερις όταν λέει, εννοεί απο τότε που τά'φτιαξαν;;; Όλα τα χρόνια σούμα;;; Και δεύτερον, αν εννοεί και καλά τέσσερις "τη φορά", με το Θανάση τους παθαίνει;;;; Μη χειρότερα...

11.8.10

περί Ελπίδος...

Δε το πιστεύω... πού να το πώ και ποιός να με νιώσει που είναι 2 το ξημέρωμα και κάθομαι και καθαρίζω τον καναπέ από τις σκυλότριχες!!! Καλή μου, όταν κάποιος ΔΕΝ έχει κατοικίδιο, και δή τριχωτό, για κάποιο λόγο δεν το έχει!!! Και τις πιό πολλές φορές, μιλάμε τώρα για συντριπτική πλειοψηφία, είναι επειδή δεν το θέλει!!! Δεκτόν, υπάρχουν και περιπτώσεις αλλεργικών συνανθρώπων μας που πολύ θα την ήθελαν τη Λάση ή τον Γκάρφιλντ αλλά δεν μπορούν... τί φτάρνισμα τους πιάνει, τί πετάλες βγάζουν, ένα χάλι!! Αλλά όπως και να έχει, και με ιδιαίτερα άσχημα αποτελέσματα σε περιπτώσεις αλλεργίας, άμα ο άλλος δεν έχει ζώο, και δεν είναι η γκόμενα σου που σου έχει φάει τ'αυτιά με το πόοοοοοοσο πολύυυυυυ θέλει ένα γατάκι (ο άλλος), δε του το πας πεσκέσι!!!  Δε το έχεις δεί το σπιτάκι μου που φέγγει, όλα στην σειρά τους τακτοποιημένα και η γυναίκα να έρχεται μια φορά την εβδομάδα να το καθαρίζει απο πάνω μέχρι κάτω, και μου κουβαλάς το τετράποδο... και χωρίς να με ρωτήσει καν, μη χειρότερα, την κάλεσα να την τραπεζώσω  και μου έφερε και το  ζωντανό... αν τουλάχιστον είχε ρωτήσει, έστω από ευγένεια, κάποια δικαιολογία θα είχα βρει να της πω να μη τη φέρει τη σκύλα... και λέει δεν αφήνει τρίχα καθόλου... Ναι, πώς, εμένα μου λες;;!! Και όλες αυτές που έχω μαζέψει με το αυτοκόλλητο το ρολό, τί διάολο είναι, έ;; Εγώ μάδησα κοντές και κατσαρές λευκές τρίχες;; Ίσια είναι τα μαλλιά μου, μακριά, και τα βάφω κιόλας!!! Τί σε καναπέ, τί σε πολυθρόνα, τί στο πουφ, παντού χοροπήδησε κι άφησε τα σημάδια της η Τζίλι... μόνο που δεν μου κατούρησε, συγκοπή θα είχα πάθει και θα με είχαν τώρα στα επείγοντα... γαμώ την ατυχία μου... άμα την ξανακαλέσω εγώ να μου τρυπήσει τη μύτη... κι όπως έκοψα και το να πηγαίνω σπίτι της... ε, δε τη βλέπω και να ζει πολύ η "φιλία" μας...
Πήγαινα σπίτι της... μια φορά κι έναν καιρό όταν πρωτογνωριστήκαμε... Μου είχε κάνει και διαφήμιση ο Στάθης ότι και καλά θα έρθει μια φίλη φίλου του στη γειτονιά και θα την συμπαθήσω πολύ και "θα δείς μωρό μου που θα έχεις μια φίλη καινούρια" και τέτοια.. Ε, το έφαγα κι εγώ... και είπα ναι καμπόσες φορές στις προσκλήσεις τις... αλλά, πάω τη μια φορά είχε κάνει κακά της η Τζίλι στο λίβινγκ ρουμ, σιχάθηκα... Την άλλη έκανε τσισάκια η Τζίλι στο χωλ, το χρυσό μου, φέρνει μια σφουγγαρίστρα κατάστεγνη κι αναμαλλιασμένη κι όπως ήταν σκουπάει και καλά το κάτουρο... διπλοσιχάθηκα! Την τρίτη φορά, έχει τη Τζίλι αγκαλιά καθισμένη στο τραπέζι ενώ τρώμε, τη φιλάει, την ταίζει, γεμίζει το χέρι της σάλια απο το σκυλί και το χώνει, το χέρι όχι το σκυλί, όπως ήταν μέσα στο βάζο με τις ελιές!!!! Τρελάθηκα!!! Μου ήρθε να ξεράσω αλλά το ανέβαλα διότι σκέφτηκα ότι με την ίδια βρωμερή σφουγγαρίστρα θα τα μάζευε κι αυτά... Δεν ξαναπήγα σπίτι της απο τότε, κι ας είναι και  γειτόνισσα... Μου γάνωσε τον εγκέφαλο απο τότε, νά'ρθεις και νά'ρθεις και το έχω κάνει κουκλίστικο το διαμέρισμα και να μου πεις πού να βάλω τα κάδρα (στο τσακ ήμουν να της πω πού να τα βάλει τα κάδρα....), αλλά δεν το άντεχα! Να πάω απο κει μετά τη δουλειά, με τα καλά μου τα ρουχαλάκια και να μου τα κάνει πατσαβούρια η Τζίλι; Πάει πολύ το καθαριστήριο... Ούτε και να το σκεφτώ να φάω σπίτι της πάλι, άσε που και η Τζίλι από τα πιάτα που τρώνε κι οι άθρωποι τρώει... εντάξει, πλένονται στο πλυντήριο πιάτων αλλά και πάλι, δεν την παλεύω να σκέφτομαι ότι εκεί που τρώω έχει φάει και το σκυλί! Κι αν λιμπιστώ καμιά ελιά και ξεχαστώ και πάρω, έ;; Μπλιάχχχχ...

Και το έχει πιά αυτό το σκυλί, όχι σαν παιδί, χειρότερα!! Τι μπουφάν του πήρε για το κρύο, τί να δείχνει φωτογραφίες του στον κόσμο όπως κάνουν οι χαζομαμάδες, τί να πιάνει κουβέντα με άλλους ιδιοκτήτες παρομοίων τετράποδων και να συγκρίνουν τα βλαστάρια τους... "το δικό μου δε γαυγίζει καθόλου" και τέτοια σαχλά... και το άκρον άωτον έιναι που μας τα είχε πρήξει ολονών με το πόσο ευτυχισμένη είναι με το σκυλί της και πόσο δεν έχει ανάγκη να βρει γκόμενο!!
Έχω βρεθεί να κρατάω το κινητό μισή ώρα, αν είναι δυνατό, και να ακούω το πόσο πλήρης και ευδαίμων είναι παρέα με τη σκύλα της και για το πόσο την "ενοχλεί" που οι φίλοι της, λέει, προσπαθούν διακαώς να της βρούν ταίρι δίποδο!!! Πρώτον, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κανείς μα κανείς δεν προσπαθεί να της βρεί άντρα!! Διότι έχει τα δικά του προβλήματα ο κόσμος, χέστηκε για το αν έχει γκόμενο η Ελπίδα... Και δεύτερον, είναι γνωστό ότι ο χαρούμενος ο άνθρωπος απλά είναι χαρούμενος δεν γυρνάει γύρω γύρω να φωνάζει πόσο χαρούμενος είναι... εκτός κι αν είναι βλαμμένος ή... δεν είναι χαρούμενος και θέλει να πείσει, το εαυτό του πρώτα και τους άλλους μετά, πως είναι! Σε κάθε περίπτωση κάτι δεν παέι καλά... λέω εγώ.
Πήγαμε και για περπάτημα μαζί μια μέρα, Κυριακή, για να σφίξουν λίγο τα κρεατώματα, είναι κι αυτή τροφαντούλα, έφαγα κι εγώ τα κέρατά μου το χειμώνα και με το που έπιασε καλοκαιράκι σκέφτηκα "μαγιώ" και αγχώθηκα... Ε, στο λόγο της τιμής μου, δεν σταμάτησε να μιλάει επί τρείς ώρες συνεχόμενες!! Πώς διάλο τα κατάφερνε να περπατάει και να μιλάει με αυτό το ρυθμό, δεν θα το μάθω ποτέ... Και φυσικά, το θέμα μας (επειδή εγώ σχεδόν κουβέντα δεν έβγαλα αφ'ενός διότι δεν προλαβαίνεις να πάρεις σειρά όταν μιλάει η Ελπίδα, αφ'ετέρου διότι λαχανιάζω άμα περπατάω γρήγορα και μιλάω ταυτόχρονα...) ήταν το πόσο ευτυχισμένη είναι με τη ζωή της η Ελπίδα!!! Ε, μετά απο τρείς ώρες, το εμπέδωσα!!! Είναι πανευτυχής!! Και δεν κατάφερα να την αποφύγω, είμαι κι εγώ χάπατο και δεν ξέρω να αποφεύγω τις κακοτοπιές, και πήγαμε και δεύτερη φορά για περπάτημα... όχι, άλλο κύριο θέμα συζήτησης δεν είχαμε, πάλι για το πόσο ευτυχισμένη είναι η Ελπίδα μιλούσαμε... ε, λέμε τώρα "μιλούσαμε", νομίζω ότι είναι προφανές πως μόνη της μιλούσε πάλι... αυτή τη φορά το διάνθησε το θέμα και με 45' ανάλυσης του πρώην... κι όχι, δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες διότι... δεν έχω! Απο ένα σημείο, πολύ στην αρχή, και μετά σταμάτησα να ακούω τί έλεγε και αποφάσισα να τραγουδάω Sting μέσα στο κεφάλι μου... απο τα παλιά, τα πρώτα προσωπικά άλμπουμ... εξαιρετικά πέρασα!!! Πέταξα και μερικά "ε, βέβαια..." και καθάρισα...

Και φυσικά, επειδή και πιο μεγάλη είμαι και έχω περάσει και δια πυρός και σιδήρου όσον αφορά τα γκομενικά, μην επεκταθώ τώρα, δεν έχω ούτε μια αμφιβολία για τα εξής: Έξαλλη είναι που δεν έχει γκόμενο και έτοιμη να φλιπάρει, αν δεν έχει φλιπάρει και ήδη... Επίσης έξαλλη είναι που δεν προσπαθούμε να της βρούμε γκόμενο και δια τούτο μας τα πρήζει με την ανάποδη διατύπωση του θέματος. Και τέλος, άμα βρει γκόμενο (που δεν το αποκλείω αν και το βρίσκω δύσκολο με την υστερία που κουβαλάει...) θα μας τα πρήξει πάλι για το πόσο ευτυχισμένη είναι τώρα που έχει γκόμενο! Κι ας μας πήρε τ'αυτιά τόσους μήνες οτι δεν θέλει και δεν τον χρειάζεται και δεν την ενδιαφέρει ο γάμος και τα παιδιά και δεν είναι το στυλ της όλα τα σχετικά... Κι ανάθεμα αν θα μάθω ποτέ να μη σηκώνω το τηλέφωνο όταν παίρνει, αφού το ξέρω οτι για καλό δεν θα είναι...