περί Ελπίδος...

Δε το πιστεύω... πού να το πώ και ποιός να με νιώσει που είναι 2 το ξημέρωμα και κάθομαι και καθαρίζω τον καναπέ από τις σκυλότριχες!!! Καλή μου, όταν κάποιος ΔΕΝ έχει κατοικίδιο, και δή τριχωτό, για κάποιο λόγο δεν το έχει!!! Και τις πιό πολλές φορές, μιλάμε τώρα για συντριπτική πλειοψηφία, είναι επειδή δεν το θέλει!!! Δεκτόν, υπάρχουν και περιπτώσεις αλλεργικών συνανθρώπων μας που πολύ θα την ήθελαν τη Λάση ή τον Γκάρφιλντ αλλά δεν μπορούν... τί φτάρνισμα τους πιάνει, τί πετάλες βγάζουν, ένα χάλι!! Αλλά όπως και να έχει, και με ιδιαίτερα άσχημα αποτελέσματα σε περιπτώσεις αλλεργίας, άμα ο άλλος δεν έχει ζώο, και δεν είναι η γκόμενα σου που σου έχει φάει τ'αυτιά με το πόοοοοοοσο πολύυυυυυ θέλει ένα γατάκι (ο άλλος), δε του το πας πεσκέσι!!!  Δε το έχεις δεί το σπιτάκι μου που φέγγει, όλα στην σειρά τους τακτοποιημένα και η γυναίκα να έρχεται μια φορά την εβδομάδα να το καθαρίζει απο πάνω μέχρι κάτω, και μου κουβαλάς το τετράποδο... και χωρίς να με ρωτήσει καν, μη χειρότερα, την κάλεσα να την τραπεζώσω  και μου έφερε και το  ζωντανό... αν τουλάχιστον είχε ρωτήσει, έστω από ευγένεια, κάποια δικαιολογία θα είχα βρει να της πω να μη τη φέρει τη σκύλα... και λέει δεν αφήνει τρίχα καθόλου... Ναι, πώς, εμένα μου λες;;!! Και όλες αυτές που έχω μαζέψει με το αυτοκόλλητο το ρολό, τί διάολο είναι, έ;; Εγώ μάδησα κοντές και κατσαρές λευκές τρίχες;; Ίσια είναι τα μαλλιά μου, μακριά, και τα βάφω κιόλας!!! Τί σε καναπέ, τί σε πολυθρόνα, τί στο πουφ, παντού χοροπήδησε κι άφησε τα σημάδια της η Τζίλι... μόνο που δεν μου κατούρησε, συγκοπή θα είχα πάθει και θα με είχαν τώρα στα επείγοντα... γαμώ την ατυχία μου... άμα την ξανακαλέσω εγώ να μου τρυπήσει τη μύτη... κι όπως έκοψα και το να πηγαίνω σπίτι της... ε, δε τη βλέπω και να ζει πολύ η "φιλία" μας...
Πήγαινα σπίτι της... μια φορά κι έναν καιρό όταν πρωτογνωριστήκαμε... Μου είχε κάνει και διαφήμιση ο Στάθης ότι και καλά θα έρθει μια φίλη φίλου του στη γειτονιά και θα την συμπαθήσω πολύ και "θα δείς μωρό μου που θα έχεις μια φίλη καινούρια" και τέτοια.. Ε, το έφαγα κι εγώ... και είπα ναι καμπόσες φορές στις προσκλήσεις τις... αλλά, πάω τη μια φορά είχε κάνει κακά της η Τζίλι στο λίβινγκ ρουμ, σιχάθηκα... Την άλλη έκανε τσισάκια η Τζίλι στο χωλ, το χρυσό μου, φέρνει μια σφουγγαρίστρα κατάστεγνη κι αναμαλλιασμένη κι όπως ήταν σκουπάει και καλά το κάτουρο... διπλοσιχάθηκα! Την τρίτη φορά, έχει τη Τζίλι αγκαλιά καθισμένη στο τραπέζι ενώ τρώμε, τη φιλάει, την ταίζει, γεμίζει το χέρι της σάλια απο το σκυλί και το χώνει, το χέρι όχι το σκυλί, όπως ήταν μέσα στο βάζο με τις ελιές!!!! Τρελάθηκα!!! Μου ήρθε να ξεράσω αλλά το ανέβαλα διότι σκέφτηκα ότι με την ίδια βρωμερή σφουγγαρίστρα θα τα μάζευε κι αυτά... Δεν ξαναπήγα σπίτι της απο τότε, κι ας είναι και  γειτόνισσα... Μου γάνωσε τον εγκέφαλο απο τότε, νά'ρθεις και νά'ρθεις και το έχω κάνει κουκλίστικο το διαμέρισμα και να μου πεις πού να βάλω τα κάδρα (στο τσακ ήμουν να της πω πού να τα βάλει τα κάδρα....), αλλά δεν το άντεχα! Να πάω απο κει μετά τη δουλειά, με τα καλά μου τα ρουχαλάκια και να μου τα κάνει πατσαβούρια η Τζίλι; Πάει πολύ το καθαριστήριο... Ούτε και να το σκεφτώ να φάω σπίτι της πάλι, άσε που και η Τζίλι από τα πιάτα που τρώνε κι οι άθρωποι τρώει... εντάξει, πλένονται στο πλυντήριο πιάτων αλλά και πάλι, δεν την παλεύω να σκέφτομαι ότι εκεί που τρώω έχει φάει και το σκυλί! Κι αν λιμπιστώ καμιά ελιά και ξεχαστώ και πάρω, έ;; Μπλιάχχχχ...

Και το έχει πιά αυτό το σκυλί, όχι σαν παιδί, χειρότερα!! Τι μπουφάν του πήρε για το κρύο, τί να δείχνει φωτογραφίες του στον κόσμο όπως κάνουν οι χαζομαμάδες, τί να πιάνει κουβέντα με άλλους ιδιοκτήτες παρομοίων τετράποδων και να συγκρίνουν τα βλαστάρια τους... "το δικό μου δε γαυγίζει καθόλου" και τέτοια σαχλά... και το άκρον άωτον έιναι που μας τα είχε πρήξει ολονών με το πόσο ευτυχισμένη είναι με το σκυλί της και πόσο δεν έχει ανάγκη να βρει γκόμενο!!
Έχω βρεθεί να κρατάω το κινητό μισή ώρα, αν είναι δυνατό, και να ακούω το πόσο πλήρης και ευδαίμων είναι παρέα με τη σκύλα της και για το πόσο την "ενοχλεί" που οι φίλοι της, λέει, προσπαθούν διακαώς να της βρούν ταίρι δίποδο!!! Πρώτον, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κανείς μα κανείς δεν προσπαθεί να της βρεί άντρα!! Διότι έχει τα δικά του προβλήματα ο κόσμος, χέστηκε για το αν έχει γκόμενο η Ελπίδα... Και δεύτερον, είναι γνωστό ότι ο χαρούμενος ο άνθρωπος απλά είναι χαρούμενος δεν γυρνάει γύρω γύρω να φωνάζει πόσο χαρούμενος είναι... εκτός κι αν είναι βλαμμένος ή... δεν είναι χαρούμενος και θέλει να πείσει, το εαυτό του πρώτα και τους άλλους μετά, πως είναι! Σε κάθε περίπτωση κάτι δεν παέι καλά... λέω εγώ.
Πήγαμε και για περπάτημα μαζί μια μέρα, Κυριακή, για να σφίξουν λίγο τα κρεατώματα, είναι κι αυτή τροφαντούλα, έφαγα κι εγώ τα κέρατά μου το χειμώνα και με το που έπιασε καλοκαιράκι σκέφτηκα "μαγιώ" και αγχώθηκα... Ε, στο λόγο της τιμής μου, δεν σταμάτησε να μιλάει επί τρείς ώρες συνεχόμενες!! Πώς διάλο τα κατάφερνε να περπατάει και να μιλάει με αυτό το ρυθμό, δεν θα το μάθω ποτέ... Και φυσικά, το θέμα μας (επειδή εγώ σχεδόν κουβέντα δεν έβγαλα αφ'ενός διότι δεν προλαβαίνεις να πάρεις σειρά όταν μιλάει η Ελπίδα, αφ'ετέρου διότι λαχανιάζω άμα περπατάω γρήγορα και μιλάω ταυτόχρονα...) ήταν το πόσο ευτυχισμένη είναι με τη ζωή της η Ελπίδα!!! Ε, μετά απο τρείς ώρες, το εμπέδωσα!!! Είναι πανευτυχής!! Και δεν κατάφερα να την αποφύγω, είμαι κι εγώ χάπατο και δεν ξέρω να αποφεύγω τις κακοτοπιές, και πήγαμε και δεύτερη φορά για περπάτημα... όχι, άλλο κύριο θέμα συζήτησης δεν είχαμε, πάλι για το πόσο ευτυχισμένη είναι η Ελπίδα μιλούσαμε... ε, λέμε τώρα "μιλούσαμε", νομίζω ότι είναι προφανές πως μόνη της μιλούσε πάλι... αυτή τη φορά το διάνθησε το θέμα και με 45' ανάλυσης του πρώην... κι όχι, δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες διότι... δεν έχω! Απο ένα σημείο, πολύ στην αρχή, και μετά σταμάτησα να ακούω τί έλεγε και αποφάσισα να τραγουδάω Sting μέσα στο κεφάλι μου... απο τα παλιά, τα πρώτα προσωπικά άλμπουμ... εξαιρετικά πέρασα!!! Πέταξα και μερικά "ε, βέβαια..." και καθάρισα...

Και φυσικά, επειδή και πιο μεγάλη είμαι και έχω περάσει και δια πυρός και σιδήρου όσον αφορά τα γκομενικά, μην επεκταθώ τώρα, δεν έχω ούτε μια αμφιβολία για τα εξής: Έξαλλη είναι που δεν έχει γκόμενο και έτοιμη να φλιπάρει, αν δεν έχει φλιπάρει και ήδη... Επίσης έξαλλη είναι που δεν προσπαθούμε να της βρούμε γκόμενο και δια τούτο μας τα πρήζει με την ανάποδη διατύπωση του θέματος. Και τέλος, άμα βρει γκόμενο (που δεν το αποκλείω αν και το βρίσκω δύσκολο με την υστερία που κουβαλάει...) θα μας τα πρήξει πάλι για το πόσο ευτυχισμένη είναι τώρα που έχει γκόμενο! Κι ας μας πήρε τ'αυτιά τόσους μήνες οτι δεν θέλει και δεν τον χρειάζεται και δεν την ενδιαφέρει ο γάμος και τα παιδιά και δεν είναι το στυλ της όλα τα σχετικά... Κι ανάθεμα αν θα μάθω ποτέ να μη σηκώνω το τηλέφωνο όταν παίρνει, αφού το ξέρω οτι για καλό δεν θα είναι...