Ο Λάμπρος… Ο “Οχι πια σεξ, μόνο φίλοι” Λάμπρος… Κλισέ η ατάκα του, καθόλου κλισέ κατά τη γνώμη μου ο τόπος που ειπώθηκε… στο κρεβάτι!! Και μάλιστα αφού ήδη τα περισσότερα απο τα ρούχα μας μας κοιτούσαν όλο έκπληξη απο το πάτωμα!! Μπορεί να είμαι εγώ η παράξενη (έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θεώρησα οτι είμαι και εντελώς στα καλά μου) αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι τουλάχιστον κακόγουστο να σου λέει ο εραστής σου οτι δεν θέλει να το κάνετε πια την ώρα που είστε ήδη στο κρεβάτι!! Απασχολημένοι με το να… το κάνετε!
Ένα σωρό άλλα μέρη υπάρχουν, πολύ πιο κατάλληλα για τέτοιες δηλώσεις! Το προχώλ για παράδειγμα! Ή ακόμα καλύτερα εκτός σπιτιού, οι δημόσιοι χώροι είναι αρκετά ασφαλείς για τέτοιες κουβέντες!! Δύσκολο να του ανοίξεις το κεφάλι στα δύο του γρουσούζη μέσα στον κόσμο! Δεν είναι πρέπον!! Επιτέλους, αν είχα εγώ ενα ευρό για κάθε φορα που με χώρισαν σε καφετέρια…. Εεε, τελος πάντων θα είχα πολλά ευρό στην άκρη!
Και όχι οτι ξέρει γιατί… ναι, καλό θα ήταν να ήξερε, όχι οτι δεν το έψαξε, ενδελεχώς μάλιστα (να χέσω το πλούσιο λεξιλόγιο του…) και θα μου το έλεγε κιόλας (είναι “ψυχούλα” μωρέ…) αλλά δεν ξέρει… απλώς δεν του βγαίνει το σεξουαλικό πια (δεν του βγαίνει από πού;;;)… και θέλει λέει από δω και πέρα να είμαστε φίλοι μόνο… λες και είμασταν και ποτέ!! Λες και μπορούμε!! Και δηλαδή τι εννοεί “φίλοι”;;; Να του τηλεφωνώ όταν έχω προεμμηνοροιακό για να μοιραστεί την παράνοιά μου; Να με παρηγορεί όταν με παρατήσει και ο επόμενος γκόμενος; Να πηγαίνουμε μαζί να ψωνίσουμε στο delicatessen αποξηραμένα μανιτάρια ή να βλέπουμε μαζί την εθνική στο filmnet με πίτσες και μπύρες;;; Μη χέσω!!!
Άκου φίλοι!!! Φίλους έχω και μάλιστα πολύ καλούς, δεν μου χρειάζεται ακόμα ένας, ειδικά ένας που με έχει δει (επανειλημένα) χωρίς βρακί!!! Πώς μπορεί κανείς άραγε να λέει τέτοιες σάχλες!!;; Φίλοι λέει… Χα! Ε, λοιπόν, τώρα το θυμάμαι, την κούπα αυτή του λόγου του μου την είχε κάνει δώρο… πρόπερσυ… Ορίστε, τώρα μου δηλητηρίασε και τον καφέ μου που κακοχρονο νά’χει…
Εγώ όμως, κατα τη διάρκεια του χθεσινού του λογίδριου του, κυρία!! Ούτε φωνές, ούτε βρισίδι, ούτε κλάματα, όχι αγάπη μου… διατήρησα απολύτως την ψυχραιμία μου, δεν έκανα σκηνή… Σκατά!!! Μια χαρά θα μπορούσα να του έχω σπάσει το κεφάλι!! Ή έστω να του είχα αδειάσει το τασάκι με τα αποτσίγαρα ΤΟΥ στο κρεβάτι ΤΟΥ!! Ή κάτι άλλο τέλος πάντων, δεν μπορώ να σκεφτώ τωρα τί, είμαι και από τον ύπνο!!
Ανάθεμα σ’αυτούς που με έμαθαν να είμαι “κυρία”!! Ποιό είναι το δικό μου το όφελος από αυτη τη συμπεριφορά μου λες;; Ίσα ίσα που τώρα στα 30 κάτι μου, μετά απο ένα χρόνο ψυχοθεραπεία, η διάγνωση είναι “συσσωρευμένη επιθετικότητα και καταπιεσμένος θυμός”… Άραγε πόσα απο αυτά τα 30 χρόνια μάζευα επιθετικότητα και θυμό; Και τι θα τα κάνω τώρα που τα συσσώρευσα;;;;
Ουφ, τουλάχιστον με τον καφέ ξύπνησα κάπως… Άντε, να οργανωθώ τώρα, να χωθώ κάτω απο το ντους, να ολοκληρωθεί το εγερτήριο… Και μετά να σκεφτώ και τί θα φορέσω…. Λες μήπως να έβαζα το μαύρο το φόρεμα… μπαααα, όλο αυτό φοράω τελευταία.. μάλλον απο τότε που μου είπε ο Δημητριάδης οτι μου πάει.. (άλλο καπέλο αυτός… ήμαρτον θεε μου.. στην κόλαση θα πάω γραμμή… μάλλον καλό θα ήταν να έκλεινα δωμάτιο απο πριν, χαμός θα γίνεται εκει κάτω.. όλοι εκεί μαζεμένοι θα είμαστε.. ελπίζω εκτός απο τη μάνα μου!! Αδύνατον να φανταστώ την αιωνιότητα μαζί της!!!) Στο ντους γρήγορα…
Αααααχ! Το στο διάολο, πάλι έχει πρόβλημα το ηλιακό;! Πάγωσα η γυναίκα, κατάκρυο το νερό!! Άντε τωρα να περιμένω να ζεστάνει, γαμώ την ατυχία μου, όλα στραβά σήμερα! Άι στα κομμάτια πρωί πρωί… Τι να κάνω, ψυχραιμία (μετά την ψυχρολουσία), σε κανα δεκάλεπτο θα έχει αρκετο νερό για ένα ντουζάκι…
Άραγε, είναι δυνατόν να μην ξέρει γιατί δεν θέλει να είμαστε πια μαζί; Ναι, για το Λάμπρο λέω πάλι… ή τελος πάντων αυτό που θέλει ή δε θέλει… Θέλω να πω. κάτι πρέπει να έγινε, κάτι να του έκανε κλικ (ή ξεκλίκ) κάποιος λόγος θα υπάρχει!! Αυτό το “δεν ξέρω” του είναι τόσο άδειο, τόσο ανεπαρκές, ψεύτικο σχεδόν… Και σίγουρα δεν είναι κάτι τωρινό, πρέπει να το κουβαλάει καιρό, να τον προβλημάτιζε έστω…
Και πώς είναι δυνατόν να μην πήρα εγώ τίποτα χαμπάρι; Δηλαδή, ok, μπορεί να μην ήταν ο πιο τρυφερός άνθρωπος του πλανήτη και μπορεί να μην μου έστελνε 500 μηνύματα την ημέρα, όπως κάνει ο Χρήστος στη Ελένη (που της αγόρασε δώρο το κινητό γι’αυτόν ακριβώς το λόγο, για να λαβαίνει τα μηνύματα του!), αλλά στο κάτω κάτω ούτε εγώ είμαι τόσο εκδηλωτική! Αυτό όμως δεν είναι σπουδαίο πράγμα, τα ηλεκτρονικά γλυκόλογα δεν είναι και τόοοσο απαραίτητα σε μια σχέση δα! Η ουσία είναι πως τόσο καιρό που ήμασταν μαζί, μια χαρά ήταν και μια χαρά μας “έβγαινε” και το σεξουαλικό! Πιό καλά απο μια χαρά θα έλεγα, μη μπώ τώρα σε λεπτομέρειες… Και συχνά μας “έβγαινε” και τις καθημερινές και τα σαββατοκύριακα, κυρίως, και στις διακοπές συχνότερα…
Ναι, κάποιος λόγος θα υπάρχει για τα χθεσινά σίγουρα, μα δυστυχώς, για μια ακόμα φορά υποψιάζομαι οτι όσο και να ρωτήσω απάντηση δεν θα πάρω… στο ζουμί μου θα κάθομαι και θα βράζω, υποθέσεις θα κάνω και θα τις βασίζω κούτσα-κούτσα στα λίγα που μου είπε, συμπεράσματα απο την κοιλιά μου θα βγάζω και θα τα αναλύω μέχρι θανάτου με τη Μυρτώ, μέχρι να βαρεθώ ή μέχρι να γνωρίσω κάποιον άλλον και να ξεχαστώ… όπως ακριβώς δηλαδή έγινε και τις προηγούμενες φορές…
Και ναι, για να λέω και την αλήθεια έχει αρχίσει να με κουράζει αυτό το τροπάρι… μεγαλώνω… μπορεί να παίζω το ίδιο παιχνίδι με τα συμπεράσματα και τις υποθέσεις αλλά τώρα πια ξέρω πόσο ανούσιο είναι… Μεγαλώνω, το καταλαβαίνω… το βλέπω και στο πόση ενυδατική χαλάω κάθε μήνα, το βλέπω και στο οτι δεν είμαι πια έτοιμη να βουτήξω με το κεφάλι στην επόμενη περιπέτεια, στον επόμενο γοητευτικό-μυστηριώδη-ατακαδόρο (αααχ, αυτές οι ατάκες με φάγανε…) που θα βρεθεί στον δρόμο μου, χωρίς να σκέφτομαι τι θα γίνει παρακάτω… Σα να πονάνε περισσότερο οι πληγές όσο μεγαλώνω… σα να είναι πιο βαθειά τα τραυματα… και σαν να τα υπολογίζω πια…
(ναι, έχει κι άλλο :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου