Μούσκεμα... (3)

Ετημηγορία…. Θα βάλω το μαύρο το κουστούμι, απλό, σοβαρό, επαγγελματικό και μπορώ να το βάλλω με τα αντρικά τα μποτάκια, ό, τι πρέπει για τη βρόχα! Ωραία! Πολύ χαίρομαι που μια χαρά τα βόλεψα!!
    Μακάρι να μπορούσα να βολέψω και τα υπόλοιπα τόσο εύκολα… Μακάρι να μπορούσα να βολέψω και τον Λάμπρο… αλλά αυτός μάτια μου δεν βολεύεται με τίποτα… στα ρούχα του τα ίδια δεν χωράει… Όλα παλεύονται, μόνο ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι θέλει δεν παλεύεται!!  Ναι, αυτός και τα σπυράκια!!
    Εγώ που πάντα έλεγα οτι όλα τα προβλήματα λύνονται (όπως π.χ αυτό της σημερινής αμφίεσης… λέμε τώρα) εγώ η ίδια φτάνω πια στο σημείο να παραδίνομαι… σηκώνω τα χέρια ψηλά, πώς το λένε… Αι σιχτίρ πια, δε βγαίνει άκρη!! Άμα ο άλλος δεν ξέρει τι του γίνεται, πώς να το παλέψεις αυτό; Όταν όλα είναι τόσο ασαφή, τόσο γενικά, όταν σου μιλάει με κλισέ και γρίφους, όταν τον ρωτάς πώς νιώθει και δεν ξέρει (ή δεν θέλει) να σου απαντήσει… ε, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο, ώρα να του δίνεις… Μόνο που είναι τόσο δύσκολο να φύγεις… σχεδόν αδύνατο κάποιες φορές, είναι τόσο μοναχικά και ξένα εκεί έξω, μοιάζουν εκατό φορές πιό άσχημα από το κουλουβάχατο που είσαι ήδη… μόνο και μόνο επειδή το γνωρίζεις αυτό το κουλουβάχατο… είναι δικό σου, ιδιοκτητο… πολύ δραματικά τα παρουσίασα μου φαίνεται!

    Δράμα, δράμα, δράμα όπως έλεγε και η άλλη στην ταινία… (αυτός ήταν άνδρας, όχι αστεία… στην ταινία λέω...) Δεν το μπορώ άλλο το δράμα, βαρέθηκα! Και σαν να… κουράστηκα κιόλας βρε παιδί μου… έχω αρχίσει να ξυπνάω κουρασμενη, αυτό δεν μπορεί να είναι καλό ε;
    Άντε, θα ζέστανε το νερό πια… Χμμμ, κάποια μέρα κάτι θα πάθω απο τα πολλά ντους, μου το λέει η μάνα μου… όχι οτι αυτό είναι επιχείρημα, πόσα απο αυτά που μου έχει πει κατά καιρούς η μάνα μου είναι σωστά;;; Αν εξαιρέσεις το “να τρως με κλειστό το στόμα” και το “μη σκύβεις όταν περπατάς” δεν μένουν και πολλά φοβάμαι…
    Αααα, επιτέλους ωραίο ζεστό νεράκι, ότι πρέπει! Και δηλαδή εγώ τώρα χώρισα;… Θέλω να πω, είμαι μια ελεύθερη γυναίκα;… Χμμμ, περίπου το ίδιο νιώθω, αν και χθες το βράδυ που έκλαιγα (αργά, πολύ αργότερα αφού ο Λάμπρος έφυγε εννοείται…)  δεν ένιωθα ακριβώς το ίδιο με πριν, τότε που είμασταν μαζί με το Λάμπρο… δηλαδή προχθές… A!... Να θυμηθώ να αλλάξω και το status στο Facebook...
    Και τί κάνουνε απο δω και πέρα;  Ένα χρόνο σχεδόν μαζί του, καλά καλά δεν θυμάμαι πώς ήταν πριν απο αυτόν… ζούσα, δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό αλλα πώς;; Τί έκανα άραγε;;; Και μπορώ να ξαναγυρίσω σ’αυτή τη ζωή;; Και μάλιστα έτσι, με το ζόρι!! Θυμάμαι στο σχολείο που έλεγαν “μου ζήτησε να τα χαλάσουμε”… ναι, σιγά μη το “ζητάει” κανείς!! Λες και άμα πεις “όχι, μωρό μου, εγω δεν θέλω”,  θα χωρίσει ο άλλος μόνος του!!;; Ή θα το ξανασκεφτεί και θα πει “ε, καλα, αφού δεν θέλεις, ας το αφήσουμε...”!!! Δεν γίνονται αυτά μάτια μου!! Όχι, απλώς σου ανακοινώνονται αυτά και μετά κάνε ό,τι καταλαβαίνεις μόνη σου για να πορευτείς…

    Τί έλεγα;… α, ναι, ξυπνάω κουρασμένη τώρα τελευταία, λες να έχω τίποτα σοβαρό;… Δηλαδή τίποτα πιο σοβαρό από τα ψυχοσωματικά συμπτώματα μιας τριαντάρας με κακοπληρωμένη, υπεραπαιτητική δουλειά εξαντητικού ωραρίου της οποίας η προσωπική ζωή μετατράπηκε πολύ πρόσφατα σε μπάζα (αν και δεν είχε να επιδειξει και εξαιρετική αρχιτεκτονική πριν την κατεδάφιση..)…
    Όχι… η σχέση με το Λάμπρο δεν ήταν ονειρεμένη… Δεν τον ερωτεύτηκα την πρώτη στιγμή που τον είδα, ούτε καν την δεύτερη… μη σου πω και την τρίτη! Αυτός με κυνήγησε! Πολύ ρομαντικό το είχα βρει που χωρίς να του έχω δώσει το τηλέφωνό μου η ίδια, μου τηλεφώνησε δυο μέρες μετά την πρώτη μας συνάντηση για να μου ζητήσει να βρεθούμε! Όχι, δεν ήμουν τοτε ερωτευμένη… ούτε που θυμάμαι καλά καλά πότε έγινε… Έγινε όμως, ξύπνησα ένα πρωί δίπλα του και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του!
    Μάλλον υπάρχουν δύο είδη έρωτα… αυτός που έρχεται ήρεμα, γλυκά και χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις, όπως έγινε με το Λάμπρο και το άλλο είδος… το σε στυλ κεραυνού, αυτό που σε χτυπαέι με την πρώτη ματιά και σε αφήνει απελπιστικά ερωτευμένη! Και τα δύο όμως τελικά είναι εξίσου επικίνδυνα…
    Πετσέτα… ναι…  ωχ, έφτασα να χρησιμοποιώ την λευκή με τα μωβ λουλούδια, αυτό μπορέι να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: δεν υπάρχει άλλη καθαρή πετσέτα και πρέπει να βάλω πλυντήριο πάραυτα!

(δεν τελειώσαμε :)