27.10.09

Ήλιε μου, ήλιε μου... (4)

Κάηκα!!! Γύρισμα πάραυτα και κρέμα… Όπως-όπως και στην πλάτη, βέβαια, τα είπαμε για τον μοναχό τον άνθρωπο… Μωρέ, κανένα φρουτάκι να είχα, έχει αρχίσει να με πιάνει μια πείνα… Είναι άλλωστε και ώρα φαγητού, μπορεί να μην ξέρω τί ώρα είναι μα είμαι σίγουρη ότι είναι ώρα φαγητού… κι αυτα τα τριάμισι κιλά τα περσινά δεν θα τα είχα πάρει αν δεν είχα τόσο απόλυτα ακριβή αντίληψη του πότε είναι ώρα φαγητού! Θα κάτσω λίγο ακόμα μέχρι να ξεροψηθώ καλά καλά κι απο τις δυο πλευρές και μετά θα πάω να φάω καμιά σαλατούλα… ε, και με λίγο ψωμάκι, καμιά μπυρίτσα… διακοπές είμαι, δεν μπορώ να μετράω θερμίδες και στις διακοπές!!!
    Ναι, ξαναγυρίζω στα σχέδια μου λοιπόν… Αν ήταν κι εκείνος ερωτευμένος μαζί μου, είμαι απολύτως βέβαιη οτι θα ταιρίαζαμε καταπληκτικά!!! Ναι, είμαι σίγουρη οτι θα κάναμε πολύ όμορφο ζευγάρι! Ok, μπορεί να μην τον ξέρω και καλά τον άνθρωπο… δηλαδή να μην τον ξέρω καθόλου εδώ που τα λέμε αλλά είναι ολοφάνερο οτι θα ταιριάζαμε! Κατ’αρχήν είμαστε στην ίδια δουλειά! Ατράνταχτο σημάδι ότι έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα! Τώρα θα μου πεις ότι εγώ την ψιλοσιχαίνομαι τη δουλειά, ας όψεται η ανεργεία, και αν έβρισκα καλύτερα θα έφευγα πριν προλάβεις να πεις κίμινο… χμμμμ… ε, καλά, μπορεί κι αυτός να την σιχαίνεται!! Ορίστε!!  Είναι ολοφάνερο οτι επαγγελματικά ταιριάζουμε πολύ!
    Χώρια που ταιριάζουμε και χρωματικά!! Διότι, ποιό είναι το αγαπημένο χρώμα του Μάνου; Το μπλέ! Πιο είναι το αγαπημένο μου χρώμα για το Μάνο; Το μπλε επίσης!!! Και θα το πάω και παραπέρα και θα τονίσω οτι υπάρχει μεταξύ μας απόλυτη σύμπνοια και στην αίσθηση του χρόνου! Σχεδόν κάθε μέρα, ίδια ώρα φτάνουμε στο γραφείο!!
    Όχι, όχι, ταιριάζουμε, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία περί αυτού… Το θέμα είναι να αρχίσουμε να μιλάμε λίγο παραπάνω (λίγο παραπάνο απο το καθόλου δηλαδή…) για να πειστεί κι αυτός για το πόσο πολύ ταιριάζουμε! Ναί, μια χαρά θα πάνε τα πράγματα τότε!
    Χμμμ, σαν να μου βγήκε μια αισιοδοξία ξαφνικά… Επισήμως, η σημερινή είναι μια απο τις “καλές” μου μέρες… όοοοχι, δεν είμαι κάθε μέρα έτσι, η πιο συχνή κατάσταση είναι η καντίφλα… Αλλά κατά πως φαίνεται, κάτι η θάλασσα, κάτι η ήλιος, κάτι η ξεκούραση (και που κάθε βράδυ πάω για ύπνο μισομεθυσμένη… ε, σε διακοπές είμαι…επιβάλεται!!) όλα αυτά έχουν βοηθήσει στην γενική αισιοδοξία που έχω πάθει! Όπως και να’χει, εγώ θα την απολαύσω! Μ’αρέσω έτσι αισιόδοξη!

    Και θα ανανεωθώ κιόλας μ’αυτές τις διακοπές!! Θα γυρίσω πίσω άλλος άνθρωπος! Μαυρισμένη, ξεκούραστη, μια κούκλα! Η Όλγα είχε δίκιο, το να κάνω διακοπές μαζί τους ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν! Και ο Μίλτος είναι μια χαρά παιδί!! Στο κάτω κάτω… ε, δεν τους βλέπω και πολύ… ξυπνούν αργότερα, γουστάρουν να τρέχουν σε απόμερες παραλίες (ενώ εγώ μόλις και μετά βίας σέρνομαι ως εδώ, 78 βήματα μακριά απο το δωμάτιο μου, και λιώνω στην ίδια ξαπλώστρα εδώ και τρεις μέρες…), η μέρα περνάει και δεν τους έχω δει καθόλου! Και μόνο το βραδάκι βρισκόμαστε, φαί, ποτάκι, μια χαρά!
    Ναι, βέβαια, αν ήταν και ο Μάνος εδώ, κάπου ενάμισι εκατομύριο φορές καλύτερα θα ήταν! Όχι απλώς θα είχα ποοοοολύ περισσότερους λόγους να είμαι αισιόδοξη (δεδομένου δε οτι και τα σχέδια που λέγαμε πριν θα ήταν ήδη σχεδόν όλα πραγματοποιημένα…. εκτός απο την αναπαραγωγή δηλαδή, μη μας χαλούσαν και τις πρώτες μας διακοπές τα βλαστάρια μας, κρίμα θά’ταν…) μα θα έκανα και σεξ!!
    Πολύ σεξ, εξαιρετικά πολύ σεξ! Όχι οτι αυτό είναι και μεγάλο πρόβλημα… όχι… ε, λίγο… Ευτυχώς το δωμάτιο της Όλγας και του Μίλτου είναι στην άκρη του διαδρόμου κι έτσι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να μου υπενθυμίζουν οτι εγώ δεν το κάνω… το “ό,τι θέλω”… Και τους σουηδούς που είναι δίπλα  μου, και κάνουν κι αυτοί “ό,τι θέλουν”, ευτυχώς κυρίως μιλούν πολύ και δεν τους καταλαβαίνω τι λένε για να παρακολουθώ τις λεπτομέρειες… Είναι σαν σουηδέζικη ραδιοφωνική  τσόντα!!

    Μια χαρά είμαι! Πιάστηκα λίγο έτσι όπως κοιτάω μονόπαντα τόση ώρα, θα γυρίσω να κοιτάω απο την άλλη μεριά… ωχ, όοοοοχι, γέρος με φαρδύ μαγιώ στο οπτικό μου πεδίο απο αυτή τη μεριά… δεν την ξαναπατάω, ακόμα προσπαθώ να ξεχάσω το θέαμα απο πέρυσι που, παρόμοιος γέρος με παρόμοιο φαρδύ μαγιώ, καθόταν σταυροπόδι απέναντι μου σε παραλιακό ουζερί… το απερίγραπτο θέαμα με στιγμάτισε για το υπόλοιπο της ζωής μου και ακόμα παραπέρα!!! Κεφαλή αριστερά ξανά λοιπόν και ας πιαστώ, χίλιες φορές καλύτερα!!!
    Συμπέρασμα: Απόψε θα είμαι μάλον καμμένη ΚΑΙ πιασμένη! Μια ομορφιά!!! Αλλά μωρέ δε λέει να φύγω ακόμα… στο κάτω κάτω και πού να πάω μεσημεριάτικα; Τρεις μέρες τώρα ακολουθώ το ίδιο πρόγραμμα: ξύπνημα, χυμός απο φρούτα του πάθους (που δεν λέει να τελειώσει να πάρω κανέναν άλλον), μπισκότο κανέλας και τέντωμα στο μπαλκόνι,  παραλία και φραπές, χωριάτικη σαλάτα (με ένα σκασμό ψωμί και μπύρα…), υπνάκος, μετά πάλι παραλία και φραπές, καρπούζι, μπάνιο και καλωπισμός, βραδυνή έξοδος με τα παιδιά… Όχι, δεν είναι άσχημα, για την ακρίβεια είναι αυτό ακριβώς που ήθελα να κάνω πριν έρθω εδώ… όλο το χειμώνα σχεδόν αυτό λαχταρούσα… αυτό και τον Μάνο…
    Δυστυχώς, τώρα που είμαι εδώ λαχταράω περισσότερο το Μάνο! Και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο όμορφα θα ήταν άν ήταν κι εκείνος μαζί!  Χώρια που αν συνεχίσω να τρώω τόσο ψωμί με τη σαλάτα μου καθημερινά, θα γυρίσω με άλλα τριάμισι (όχι τέσσερα…) κιλά επιπλέον!!! Ουφ, τεσπά…

(έχει και λιγάκι ακόμα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου